این وبلاگ به خاطر بابای مهربونم که عمرشو صرف تعلیم وتربیت دانش آموزان وما کرد تا همه دکتر ومهندس بشویم .روحش همیشه شاد. به خاطر اینکه چون سکته قلبی ناگهانی ما را ترک کرد و ما را تنها گذاشت. من سعی کردم تمام علائم و راهکارهای آن را برای استفاده در دسترس همگان بگذارم به امید روزی که هیچ بابا ومامانی ناگهانی بچه هاشونو ترک نکنند و سایه آنها سالهای سال بالای سربچه هاشون بموند.هر کسی که از مطالب وبلاگ استفاده می کند یک فاتحه هم برای بابام بخوند.ممنون

از قرن‌ها پیش دانشمندان می‌دانستند که گل‌های آفتابگردان مسیر حرکت خورشید را در آسمان دنبال می‌کنند و در طول روز به آرامی از سمت شرق به سمت غرب متمایل می‌شوند. اما با تحقیقات اخیر محققان، علت حرکت گل‌های آفتابگردان به سمت خورشید کشف شد. به نظر می‌رسد که حرکت این گل‌ها توسط یک ریتم شبانه‌روزی و یا ساعت داخلی بدن آن‌ها ایجاد می‌شود، و این تغییر روزانه نه تنها موجب بهبود اندازه برگ گل‌ها می‌شود بلکه باعث می‌شود گل‌ها برای زنبوران عسل جذاب‌تر به نظر برسند.

استیسی هارمر از دانشگاه کالیفرنیا، دیویس در این‌باره می‌گوید این اولین نمونه از یک ساعت تنظیم رشد گیاه در یک محیط طبیعی است که تاثیراتی واقعی بر عملکرد گیاه دارد. از سال ۱۸۹۸، دانشمندان مشاهده کردند که گل آفتابگردان روز را با چرخش به سمت شرق آغاز می‌کند و در طول روز آرام آرام، و همزمان با حرکت خورشید به سمت غرب متمایل می‌شود، و پس از آن در طول شب دوباره به شرق بازمی‌گردد. اما تاکنون کسی نمی‌دانست که مکانیسم حرکت گل‌های آفتابگردان چگونه تعیین می‌شود. محققان برای اینکه بدانند  ساعت بیولوژیکی گل‌های آفتابگردان، مانند ساعت انسان‌ها هر روزه توسط خورشید مجددا تنظیم می‌شود و یا این‌که گل‌ها بر اساس یک برنامه از پیش تعیین شده حرکت می‌کنند، آزمایشاتی را انجام دادند.

آن‌ها در ابتدا گل‌ها را طوری قرار دادند که نتوانند حرکت کنند و برای ایجاد اختلال در سیگنال‌های دریافتی از خورشید، در ابتدای روز گلدان‌ها را به سمت غرب قرار دادند و نشان دادند که می‌توانند در حرکات آن‌ها اختلال ایجاد کنند، سپس گل‌ها را به محیط یک آزمایشگاه که با نور مصنوعی روشن شده‌بود، آورده و مشاهده کردند که گل‌ها تا چند روز به حرکات خود به سمت عقب و جلو ادامه می‌دهند. هارمر در این‌باره می‌گوید: این رفتار به مکانیسمی تعلق دارد که توسط یک ساعت درونی کنترل می‌شود. سپس محققان یک چرخه نور مصنوعی را ایجاد کردند و به هنگام صبح نور را در سمت شرق و به هنگام غروب، نور را در سمت غرب قرار دادند. گل‌های آفتابگردان هنگامی که این چرخه ۲۴ ساعت طول کشید، توانستند مسیر حرکت نور را دنبال کنند، اما هنگامی که مدت زمان آن به ۳۰ ساعت افزایش یافت، نتوانستند خود را با آن تطبیق دهند و این نشان می‌دهد ساعت درونی گل‌ها در یک چرخه ۲۴ ساعته کار می‌کند.

اما چه چیزی باعث حرکت گل‌ها می‌شود؟ محققان نشان دادند این حرکت به این دلیل است که یک سمت ساقه بر اساس زمان روز، سریع‌تر از سمت دیگر رشد می‌کند و این عملکرد باعث می‌شود گیاه سر خود را حرکت دهد. محققان دریافتند به هنگام صبح، گروهی از ژن‌ها در سطح بالایی سمت شرقی ساقه گیاه بیان می‌شوند و به هنگام غروب این الگو جابه جا می‌شود. به گفته هارمر، این نوع رشد با رشد اصلی گیاه تفاوت دارد و در یک چرخه ۲۴ ساعته اتفاق می‌افتد.

به گفته محققان، این حرکت ۲۴ ساعته برای گیاه فوایدی دارد. تحقیقات اخیر نشان می‌دهد اندازه برگ‌های گیاهانی که به سمت خورشید حرکت نمی‌کنند، ۱۰ درصدکوچکتر از گیاهانی است که به سمت خورشید حرکت می‌کنند. علاوه بر این گیاهانی که مسیر خورشید را دنبال می‌کنند در مقایسه با سایر گیاهان، ۵ برابر بیشتر زنبورها و حشرات را به سمت خود جذب می‌کنند زیرا زنبورها گل‌های گرم‌تر را بیشتر دوست دارند. نمودار زیر تغییرات دمای گل آفتابگردان را در طول روز نشان می‌دهد.

بسیاری از افراد مشاهده کرده‌‌اند (۱۱۵ مورد) که نهنگ گوژپشت به هنگام شکار نهنگ قاتل، مداخله کرده و حیوانات طعمه را رها می‌سازد. گروهی از محققان با مشاهده چنین رفتار حمایت‌گرانه‌ای از سوی نهنگ گوژپشت، شگفت زده شده و برای یافتن علت این‌که چرا نهنگ‌های گوژپشت تلاش می‌کنند سایر حیوانات را از چنگال نهنگ قاتل نجات دهند، تحقیقات خود را آغاز کردند.

رابرت پیتمن، از سازمان شیلات آمریکا، که سرپرستی این تحقیقات را بر عهده دارد، در این‌باره می‌گوید: از قرن‌ها پیش حکایاتی درباره دلفین‌ها نقل شده که این جانداران در شرایط دشوار به کمک حیوانات مضطرب و همچنین انسان آمده‌اند و برای نجات آن‌ها کوشیده‌اند. 

در مشاهدات اخیر یک نهنگ بی دندان- گوشت پشت به گروهی از مهره‌داران دریایی که توسط نهنگ قاتل مورد حمله قرار گرفته‌ بودند نزدیک شد و برای نجات آن‌ها تلاش کرد. اما جالب‌ترین و عجیب‌ترین اتفاق در سال ۲۰۰۹ اتفاق افتاد، هنگامی که یک نهنگ قاتل در حال شکار یک خوک آبی به دام افتاده در یک صفحه یخی در قطب جنوب بود. یک نهنگ گوژپشت پس از مشاهده اشرایط خوک به او نزدیک شد و پس از چرخش، شکم خود را بالای آب قرار داد و خوک آبی را بر خود سوار کرد. چنین اتفاقی به خوبی نشان می‌دهد، نهنگ‌ گوژپشت آگاهانه برای نجات خوک آبی تلاش کرده است. این رفتار برای محققان بسیار عجیب است، زیرا هرچند نهنگ‌ها در این مبارزات با خطرات و جراحات جدی مواجه می‌شوند، اما هیچ چیز برای خود به دست نمی‌آورند و در اغلب موارد حیوانات نجات یافته، نهنگ گوژپشت نیستند (برای مثال بچه نهنگ خاکستری و مادرش، خوک آبی و خورشید ماهی)،پس چرا نهنگان گوژپشت طعمه شکار نهنگان قاتل را نجات می‌دهند ؟

علت این رفتار هنوز مشخص نیست، اما یکی از فرضیه‌های محققان این است که هنگامی که نوزادان نهنگ‌های گوژپشت مورد حمله نهنگ قاتل قرار می‌گیرند، آن‌ها برای نجات فرزندانشان تلاش می‌کنند و این رفتار حمایت‌گرانه را برای سایر حیوانات در معرض خطر نیز تکرار می‌کنند و  دلیل این واکنش می‌تواند حس نوع دوستی، انتقام و یا هر دو این موارد باشد. محققان معتقدند نهنگ‌های گوژپشت رفتار احساسی بسیار پیچیده‌ای دارند و درک کامل رفتار آن‌ها به بررسی عمیق تعاملات این جاندار نیاز دارد.

پرندگانی که به هنگام پرواز می‌خوابند محققان را شگفت‌زده کردند. آن‌ها برای اولین بار پرندگانی را مشاهده کردند که در هنگام پرواز برای مدتی به خواب می‌روند. دانشمندان تاکنون درباره وجود چنین عملکردی تردید داشتند، اما شواهد جدید فرضیه‌های آنان را اثبات کرد. یافته‌های جدید نشان می‌‌دهد روش چرت زدن پرندگان در حال پرواز بسیار عجیب‌تر از آن چیزی است که محققان تاکنون تصور می‌کردند.

بر اساس یافته‌های جدید می‌توان درباره پروازهای طولانی مدتی که روزها و هفته‌ها به طول می‌کشد و پرندگان بدون فرود آمدن به پرواز خود ادامه می‌دهند، توضیحاتی ارائه داد. تا پیش از این محققان دقیقا نمی‌دانستند که در طول مسیر پروازی پرندگان بیدار می‌مانند و یا اینکه یک نیمکره مغز آنان استراحت می‌کند، هر چند  این پدیده‌ به هنگام استراحت اردک‌ها روی زمین مشاهده شده بود. محققان با اندازه‌گیری فعالیت مغز مرغابی‌های دریایی- این پرندگان دریایی هفته‌ها برای پیدا کردن ماهی بر فراز اقیانوس‌ها پرواز می‌کنند- دریافتند که این پرندگان به هنگام پرواز می‌توانند یک نیمکره از مغز خود را غیر فعال کنند. اما در عین شگفتی مشاهده کردند که این پرندگان می‌توانند دو نیم‌کره مغز خود را نیز به حالت استراحت درآورند و به پرواز ادامه دهند.

برای انجام این آزمایش، گروهی از محققان موسسه پرنده‌شناسی Max Planck در آلمان از دستگاه کوچکی برای اندازه‌گیری امواج مغزی پرندگان و بررسی عملکرد آن استفاده کردند. محققان این دستگاه را که ضبط‌کننده اطلاعات پرواز نامیده‌ می‌شود و قادر به تشخیص  امواج آهسته خواب و مرحله حرکت سریع چشم درخواب (REM) می‌باشد، به ۱۵ مرغابی ماده بزرگسال متصل کردند و عملکرد مغز مرغابی‌ها را در طول ۱۰ روز و پیمودن مسیر پروازی بیش از ۳۰۰۰ کیلومتر و در حالیکه یک دستگاه GPS مکان و ارتفاع مرغابی‌ها را اندازه‌گیری می‌کرد، مورد بررسی قرار دادند. بعد از فرود پرندگان برای استراحت، محققان اطلاعات پروازی را جمع‌آوری و به بررسی آن‌ها پرداختند. نتایج نشان داد در طول روز پرندگان فعالانه برای شکار ماهی پرواز می‌کردند، اما با غروب آفتاب در حالیکه به پرواز خود ادامه می‌دادند به مدت چندین دقیقه چرت می‌زدند و امواج مغزی آنان آرام می‌شد.

در بیشتر موارد یک نیمکره از مغز مرغابی‌ها به حال استراحت وارد می‌شد. علاوه بر اردک‌ها، دلفین‌ها نیز به هنگام شنا کردن، یک نیم‌کره مغز خود را به حال استراحت در می‌آورند. مغز انسان‌ها نیز به هنگام خوابیدن در یک مکان جدید چنین عملکردی دارد. به هنگام بررسی اطلاعات پروازی محققان دریافتند هنگامی که مرغابی‌ها در هوا می‌چرخند و به سمت بالا پرواز می‌کنند، تنها نیم‌کره‌ای که به چشم آنان متصل است و مسئولیت بررسی مسیر پروازی را بر عهده دارد، فعال است و پرنده در حالی‌که چرت می‌زند در هوا اوج می‌گیرد. سرپرست تیم تحقیق دراین‌باره می‌گوید: شاید مرغابی‌ها برای جلوگیری از برخورد با مرغابیان دیگر، یک چشم خود را باز نگه می‌دارند، همانگونه که اردک‌ها برای تشخیص شکارچیان به هنگام خواب این کار را انجام می‌دهند.

اطلاعات پروازی نشان داد در بعضی موارد، در حال پرواز هر دو نیم‌کره مغز مرغابی‌ها به حالت امواج آرام خواب وارد می‌شدند و این یعنی پرندگان هنگامی که کاملا خواب هستند، کنترل آیرودینامیکی خود را همچنان حفظ می‌کنند. در موارد اندکی نیز مشاهده شد، در این حالت، پرندگان وارد موقعیت REM حرکت سریع چشم در خواب می‌شود (در این مرحله از خواب تمامی ماهیچه‌ها در حالت استراحت قرار می‌گیرد) و عجیب اینجاست که پرندگان در این حالت نیز به پرواز خود ادامه می‌دهند. هرچند این مرحله در مرغابیان تنها چند ثانیه طول کشید و تنها استراحت ماهیچه‌ای قابل توجه به ماهیچه سر آن‌ها اختصاص داشت. در حالت REM حتی پرندگان می‌توانند روی یک پا نیز بایستند. نتایج این تحقیقات نشان داد مرغابی‌ها به هنگام پرواز کمتر از یک ساعت (حدود ۴۲ دقیقه) در روز  می‌خوابند و این میزان ۱۰ درصد کمتر از میزان خواب آن‌ها در روی زمین است. علت کاهش میزان خواب این پرندگان هنوز مشخص نیست و تحقیقات دانشمندان در این زمینه همچنان ادامه دارد.

هورمون مغزی دوپامین به ما توانایی و انرژی بیشتری می بخشد که کمبود آن باعث خستگی و بی حوصلگی در افراد می شود . در حالیکه سروتونین حس خوشبینی و رضایت مندی را در وجود ما افزایش می دهد و تنش را نیز کاهش می دهد . مردان اغلب دوپامین کم می آورند . از سوی دیگر زنان بیشتر سروتونین کم می آورند که باعث احساس افسردگی در آنان می شود.
اگر گوشت بیشتری بخورید بدنتان دوپامین بیشتری میسازد و لازم است چربی بدن زنان بیشتر باشد و لذا بدن باید چربی مورد نیاز در روز مره را مصرف کند تا این حس ناخوشایندی ایجادنشود و بتواند در برابر تنش ها مقابله کنند . پژوهشگران آمریکایی کشف کردند که هورمون دوپامین که در مغز ترشح می شود نقش دوگانه ای داشته و تنها منجر به بروز نشاط و آرزو نمی شود بلکه سبب بروز ترس و هراس نیز است.

محققان دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو کشف کردند هورمون دوپامین نه تنها مسئول تولید نشاط و آرزو است بلکه در تولید هراس و ترس نیز دخالت دارد.

نتایج این یافته ها می تواند در این خصوص توضیح دهد که چرا عملکرد بد سیستم دوپامین تنها در پدیده های وابستگی و اعتیاد شرکت ندارد بلکه نقش مهمی هم در بروز بیماریهای چون اسکیزوفرنی و بعضی از انواع هراسهای بی مورد ایفا می کند.

تاکنون اطلاعات بسیاری به دست آمده که نشان می دهند دوپامین تاثیرات مثبتی مثل پاداش و نشاط بر جای می گذارد اما نتایج این تحقیق اخیر حاکی از آن است که این هورمون می تواند از طریق عمل روی فضاهای مغزی همجوار با فضاهای مسئول پاداش سبب بروز رفتارهای منفی نیز بشود.

در شرایط معمولی وقتی بشر از انجام دادن کاری لذت ببرد و به عبارتی دیگر پاداش بگیرد، از مناطق پایینی مغز او موادی به اسم دوپامین و نوراپی نفرین ترشح می‌شود و بر روی قشر و سایر مراکز حیاتی آن اثر می‌کند و احساس لذت و پاداش به او دست می‌دهد و سعی در تکرار آن عمل دارد. یکی از آثار سوء مواد مخدر فعال شدن همین سیستم است. بنابراین کسانی که یک بار با این مواد آشنا می‌شوند چون سیستم پاداش در مغز آنها تقویت شده، تمایلی شدید به تکرار مصرف آن پیدا می‌کنند. از بین مواد مخدر هروئین به سهولت در چربی حل می‌شود. مغز انسان نیز مقدار زیادی چربی دارد و بنابراین در مقایسه با مرفین و مشتقات آن، هروئین پس از مصرف در زمان کوتاه‌تری روی مغز اثر می‌کند. کدئین نیز که از مشتقات تریاک است به آسانی در سیستم گوارش جذب شده و در بدن تبدیل به مرفین می‌شود. در یک مطالعه روشن شده است که در معتادان، یکی از آثار سوء مصرف مواد، کاهش جریان خون در بعضی از نواحی مغز است.

تاثیر دوپامین در فرایند اعتیاد
هنگام بو کشیدن، تزریق یا خوردن ماده یی اعتیادآور، در بدن چه رخ می دهد؟ چرا این مواد باعث جست وجوی اجباری فرد برای آنها می شوند؟ چرا هنگام گذر از جای تهیه آن ماده یا مشاهده بساط مصرف یا دیدار با هم منقلی ها یا هم پیاله یی ها، هوس مصرف این نوع ماده ها در فرد بیدار می شود؟ چرا ترک اعتیاد می تواند طاقت فرسا و گاهی غیرقابل تحمل باشد؟ چرا دگرگونی هایی که یک ماده اعتیادآور به وجود می آورد، مدت ها پس از ترک مصرف آن، باقی می ماند؟ پاسخ همه این پرسش ها در مغز ما نهفته است. استفاده نابجا از مواد اعتیادآور، دگرگونی هایی در مغز به وجود می آورد، نظام های انگیزشی آن را به یغما می برد و چگونگی فعالیت ژن های آن را تغییر می دهد. مغز یک معتاد هم از نظر فیزیکی و هم از نظر شیمیایی با مغز یک فرد عادی تفاوت دارد. هنگام تبدیل شدن یک مصرف کننده اختیاری به یک مصرف کننده اجباری، آبشاری از تغییرهای عصبی رخ می دهد که یکی از مهمترین آنها این است: کوکائین، نیکوتین، هروئین، آمفتامین و دیگر داروهای اعتیادآور، مرکز لذت مغز را تغییر می دهند.

پشت پرده مرکز لذت
وقتی مرکز لذت، که مرکز پاداش نیز نامیده می شود، فعال است، احساس خوشی و لذت در ما به وجود می آید. خوردن قطعه یی از یک کیک، مقداری ماکارونی یا هر غذای دیگری که دوست دارید، این مرکز را فعال می کند. برنده شدن در یک رقابت، پذیرفته شدن در یک آزمون، مورد ستایش قرار گرفتن و دیگر تجربه های خوشایند نیز این مرکز را فعال می کند. سلول های عصبی که مرکز لذت را می سازند، با زبان شیمیایی دوپامین با هم ارتباط برقرار می کنند. این مولکول به عنوان پیام رسان عصبی از یک نورون (سلول عصبی) به نورون دیگر می رود، بر میزان آزاد شدن پیام رسان از نورون های دیگر تاثیر می گذارد و احساسی از خوشحالی ملایم تا سرخوشی شدید را به وجود می آورد. داروهای اعتیادآور غلظت دوپامین را در مرکز پاداش مغز افزایش می دهند. این داروها نسبت به یک عمل رفتاری، خوردن یک غذای خوشمزه یا برنده شدن در یک مسابقه، غلظت دوپامین را بیشتر افزایش می دهند. البته هر دارو این کار را به شیوه متفاوتی انجام می دهد: کوکایین جلوی فعالیت مولکولی را می گیرد که در حالت عادی دوپامین هایی را که پیرامون نورون ها پخش شده اند، برداشت می کند. وقتی کوکائین همه جایگاه های روی این مولکول را که پروتئین ترابر نامیده می شود، اشغال کند، جایی برای دوپامین باقی نمی ماند. بنابراین دوپامین پیرامون نورون ها می ماند و مرکز لذت را روشن نگه می دارد.

آمفتامین ها نیز مانع فعالیت پروتئین ترابر می شوند. به علاوه آنها باعث آزاد شدن دوپامین از کیسه های کوچکی به نام وزیکول می شوند که نورون ها، دوپامین را درون آنها اندوخته می کنند. دوپامین بیشتر به مفهوم تحریک شدن نورون های بیشتری در مرکز لذت است.

هروئین نورون های دارای دوپامین را تحریک می کند تا این مولکول پیام رسان را به ناحیه یی از مرکز لذت به نام هسته آکومبًنس رها کنند. به علاوه، هروئین همان نورون هایی را تحریک می کند که مخدرهای طبیعی مغز آنها را تحریک می کنند. الکل باعث آزاد شدن دوپامین، سروتونین (که احساس خوشی را در ما تنظیم می کند) و مخدرهای ذاتی مغز می شود. الکل میزان گلوتامات را نیز تغییر می دهد. این پیام رسان عصبی، نورون هایی را تحریک می کند که باعث سرخوشی آغازین الکل می شوند. به علاوه، الکل میزان تولید مولکولی به نام گابا را تغییر می دهد. گابا از تحریک شدن نورون ها می کاهد و در نهایت بیشتر الکل نوش ها را خواب آلود می سازد.

دانشمندان آمریکایی برای نخستین بار با مشاهده فعالیت مغزی موش های در حال مرگ دریافتند آن ها نیز مانند انسان تجربه نزدیک به مرگ دارند.

به گزارش ایرنا ، داستان های بسیاری از زمان افلاطون وجود دارد که بازگو کننده تجربیات نزدیک به مرگ در انسان است. نکته مشترک تمام این تجربه ها دیدن بدن از بالا و عبور از یک تونل تاریک است که در آن سوی تونل نور روشنی دیده می شود. همچنین اکثر آن ها از یک آرامش درونی به هنگام دیدن تونل یاد می کنند. محققان و پژوهشگران دانشگاه میشیگان آمریکا با بررسی سیگنال های مغزی ۹ موش که با ایست قلبی بیهوش شده بودند ، دریافتند تجربه نزدیک به مرگ از روی فعالیت مغز و ارتباطات عصبی هشیاری حتی پس از قطع جریان خون مغزی در انسان و حیوان قابل شناسایی است.این نخستین بار است که فعالیت مغز به هنگام مرگ بر روی حیوانات بررسی می شود.

محققان حدود ۳۰ ثانیه پس از آنکه قلب موشها متوقف شد، همه حیوانات امواج مغزی همگام شده ای داشتند که ویژگی مغز هوشیار است. موشهایی که با مونوکسید کربن دچار احتناق شده بودند نیز الگوهای مشابهی از فعالیت مغزی داشتند. آن ها به هنگام فعالیت های مغزی موش در حال مرگ سطح بالایی از فرکانس گاما را مشاهده کردند که نشان می دهد از نظر علایم الکتریکی در حالت تجربه نزدیک به مرگ ، سطح فرکانس گاما نسبت به حالت هوشیاری بیشتر است.
این تحقیق همچنین نشان می دهد در مراحل اولیه مرگ بالینی، مغز قادر است فعالیت مغزی اش را به خوبی سازمان دهی کند.تجربه نزدیک به مرگ در ۲۰ درصد از کسانی که از حمله قلبی نجات یافته اند گزارش شده است و معمولا به صورت خروج روح از بدن دیده می شود.

مطالعه دانشمندان نشان می دهد که کاهش اکسیژن در طی ایست قلبی باعث تحریک فعالیت مغز در طی مکانیسم هوشیاری یا ابرهوشیاری می شود.

پیش از این دانشمندان این اتفاق را به فرآیند های فیزیولوژیکی بدن مربوط می دانستند اما با بررسی های انجام شده بر این باورند که فعالیت های غیرعادی مغز ناشی از کاهش جریان خون در مغز است. محققان امیدوارند بتواند با تغییر نوسانات گاما در مدت زمان مشابه در انسان، تجربیات نزدیک به مرگ را بررسی کنند و پاسخ سوالات خود را بیابند.

Read More : http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-2390236/Near-death

 

محققان، نانودارویی ساختند که می‌تواند انسداد رگ‌ها را کاهش دهد. بسیاری از بیمارانی که دچار حمله قلبی شده‌اند مجدداً به این مشکل دچار می‌شوند. با این نانودارو می‌توان خطر حمله قلبی را کاهش داد.

 

به گزارش خبرنگار پژوهشی ایسنا، سیدعلی قدیمی، دانشجوی دوره دکتری مهندسی شیمی دانشگاه علم و صنعت ایران این طرح را در قالب رساله دکتری خود با عنوان «جداسازی غشایی دی ‌اکسیدکربن از هیدروژن با استفاده از نانوکامپوزیت پلیمری و مدل‌سازی آن» با راهنمایی دکتر تورج محمدی و دکتر نورالله کثیری ارائه کرده است.

 

به گزارش ایرنا از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، ناسا، دانشگاه تگزاس را به عنوان یکی از چهار موسسه همکار خود برای پروژه بهبود بازیافت اکسیژن و استفاده مجدد آن در فضاپیما انتخاب کرد.