در این آموزش که به صورت قدم به قدم و تصویری گردآوری شده است می توانید با استفاده از سنگ های طبیعی و کمی خلاقیت آبنمایی زیبا و کم هزینه داشته باشید.با ما در ادامه ی مطلب همراه باشید…

برای ساخت این آبنا نیاز به زیرساختی مناسب است که به توضیح در این مورد می پردازیم.برای ساخت نیاز به لوازمی مانند:

مخزن آب

پمپ آب کوچک

لوله ی فلزی آب

توری (سیمی)

سنگ تخت

داریم که در ادامه با چگونگی استفاده از هر یک از این لوازم آشنا خواهیم شد.برای شروع باید در محلی که برای ساخت آب نما مد نظر داریم, چاله ای به اندازه ی طول و عرض و ارتفاع مخزن آب بکنید و مخزن را در دال آن جایگذاری کنید

این مخزن باید روباز باشد تا آب های حاصل از پمپاژ را به راحتی جمع آوری کند

شما می توانید از فروشگاه های مربوطه (موتور آبکش) کوچک که به همین منظور طراحی شده اند را خریداری و در داخل مخزن قرار دهید.به اندازه ای که با منبع برق فاصله دارید ، سیمی در نظر بگیرید تا عملیات برق رسانی به سادگی صورت پذیرد.حتما از فیلتر های مناسب برای پوشش ورودی موتور استفاده کنید تا مشکلی در صورت ورود هرگونه جسم خارجی به دهانه ی موتور به وجود نیاید.

پس از نصب موتور از تور های سیمی ضخیم برای پوشش بالای مخزن استفاده کنید .سوراخی در مرکز ایجاد کنید ، لوله ی خروجی آب را از آن عبور دهید و به موتور برسانید

می توانید از پروفیل های آلومینیومی برای نگه دارنده های سنگ استفاده کنید تا مقاومت لازم برای نگهداشتن سنگ ها را داشته باشند و همچنین پس از مدتی با زنگ زدگی مواجه نشوید

در این تصویر می توانید ترتیب قرارگیری لوازم و قطعات در این آبنما را مشاهده کنید

پس از اتمام زیر سازیر به سراغ سنگ ها بروید و آنها را با مته ی سنگ سوراخ کنید تا محل عبور لوله ی قلزی فراهم گردد.

پس از اتمام سوراخ کاری سنگ ها را ازداخل لوله عبور دهید و تا ارتفاعی که دوست دارید آنها را بر روی یکدیگر بچینید.

اینگونه می توانید آبنمایی زیبا و شیک با دستان خود بسازید و از دیدن آن لذت ببرید

 گیاهان موجودات شگفت انگیزیند. آنها قادرند غذایشان را از طریق فتوسنتز درست کنند و همچنین مواد غذایی میلیون ها موجود زنده دیگر را هم تأمین کنند. اما از نظر برخی، گیاهان ممکن است کسل کننده به نظر برسند. درحالی که واقعاً این طور نیست. یکی از دلایلش این است که گیاهان جالب و غیر عادی ای هم وجود دارند. نمونه هایی که در زیر آورده شده اثبات می کنند که گیاهان فقط چیزهای سبزی نیستند که در خاک رشد می کنند.

پانسمان کننده ها (Bandagers)

استبرق یا لباشیریان (Milkweed) گیاهی است که وقتی می شکند یا قطع می شود مایع شیری رنگی تراوش می کند. وقتی که این آب خشک می شود، به صورت یک پانسمان منطقه شکسته شده را می پوشاند. این مایع شیری رنگ از این جهت هم مهم است که مثل یک عامل بازدارنده سمی در برابر حشراتی عمل می کند که ممکن است سعی کنند از گیاه تغذیه کنند. یک استثنا در این زمینه در بین حشرات، پادشاه پروانه است که درمقابل تأثیرات این سم مصون است. گیاهان استبرق تنها گیاهانی هستند که کرم های جوان پادشاه پروانه آنها را خواهند خورد.

 خفه کننده ها (Chokers)

گیاهان خفه کننده (Strangler Figs) به این دلیل این نام را گرفته اند که درواقع میزبانشان را خفه می کنند. آنها با کمک جانوران از بالا تا پایین یک درخت رشد می کنند. به عنوان مثال، یک پرنده ممکن است دانه گیاهی خفه کننده را روی شاخه درختی رها کند. هنگامی که گیاه خفه کننده شروع به رشد می کند، ریشه هایش را به زمین می فرستد، پس از آن در داخل خاک محکم می شود و کاملاً درخت را محاصره می کند. در نهایت، درخت میزبان خواهد مرد به این دلیل که دیگر قادر به دریافت آب و غذای کافی نخواهد بود.

سنگ شکنها

گل سنگ ها نتیجه همزیستی و ترکیب جلبک سبز و قارچ هستند. آنها گیاهان غیر عادی ای محسوب می شوند زیرا می توانند تقریباً بر روی هر سطحی رشد کنند. گل سنگ ها اسیدی ترشح می کنند که می تواند سنگ را به خاک تجزیه کند. همچنین آنها مفیدند چراکه به تصفیه هوا از گازهای اضافی کمک می کنند.

خون آشام ها

گیاهان خون آشام یا سِـس ها (Dodder) به میزبانشان متصل می شوند و غذا و آب آن را می خورند. جوانه های گیاهان خون آشام هم به خارج از ساقه فرستاده می شوند تا گیاهان دیگری را جست و جو کنند و به آنها متصل شوند. هنگامی که یک میزبان پیدا می شود، سس به آن می چسبد و به ساقه های میزبانش نفوذ می کند. پس از آن رشد می کند درحالی که همچنان به قربانیش متصل می ماند. سس ها انگل های مضری تلقی می شوند، چراکه اغلب، بیماری های گیاهی را گسترش می دهند.

ارواح سفید

نی های هندی (Indian Pipes) گیاهانی لوله ای شکل با گل های سفیدند. رنگ سفید این گیاه به آن ظاهری شبح مانند می دهد. نی هندی در سایه رشد می کند و همه مواد غذاییش را از قارچی که در ریشه هایش زندگی می کند به دست می آورد.

منبع : سایت 020

شايد ضرب المثل «تو همان چيزي هستي كه مي خوري» به گوشتان خورده باشد. معني اين مثل اين است كه نوع غذايي كه هر فرد مي خورد بر سلامتيش اثر مي گذارد و منظورش اين نيست كه هرچه بخوري همان مي شوي! به عنوان مثال اگر گياه بخوري،‌ گياه مي شوي. البته يك نوع حلزون دريايي اين قاعده را به هم زده است.

اين جانور دريايي كه اليزيا چلورتيكا elysia chlorotica نام دارد و شبیه برگ است، با مكيدن لبه هاي جلبك ها تغذيه مي كند. جلبك مثل بقيه گياهان غذايش را با كمك گرفتن از نور خورشيد تأمين مي كند.

سيدني كي پيرس زيست شناس و استاد دانشگاه فلوريداي جنوبي مشاهده اين حلزون دريايي جلبك خوار را گزارش داده است.

پيرس مي گويد كه اين حلزون دريايي درست مثل گياهان ابزار تبديل نور خورشيد به غذا را در اختيار دارد. حلزون هاي دريايي فقط خود جلبك را نمي دزدند. بلكه آنها درواقع دستور ساخت كلروفيل را هم از آن مي دزدند. به عبارت ديگر آنها شروع مي كنند تا مثل غذايشان رفتار كنند.

اين نقطه پيوند يك گياه و يك جانور است. درواقع گياهان در داخل سلول هايشان ساختارهاي ريزي به نام كلروپلاست دارند. كلروپلاست ها، دي اكسيد كربن و آب را با استفاده از نور خورشيد و يك ماده شيميايي به نام كلروفيل به قند تبديل مي كنند. فرايندي كه طي آن كلروپلاست ها با استفاده از كلروفيل قند مي سازند فتوسنتز ناميده مي شود.

جلبكي كه به وسيله حلزون دريايي خورده مي شود هم مثل گياهان از فرايند فتوسنتز استفاده مي كند تا غذا بسازد. پس از آن كه حلزون دريايي كشف شده به وسيله پيرس جلبك را مي خورد،‌ كلروپلاست هاي آن را جدا مي كند و به جاي هضم و دفع كلروپلاست ها، آنها را در داخل سلول هايش جذب مي كند. وقتي حلزون، كلروپلاست را در داخل سلول هايش داشته باشد، مي تواند از فرايند فتوسنتز استفاده كند تا غذا بسازد. پيش از اين كه اين حلزون ها كلروپلاست ها را جذب سلول هايشان كنند تا بتوانند غذا بسازند، ممكن است تا مدت ها و چه بسا حتي حدود يك سال بي غذا بمانند. تفاوت آنها با جانوران ديگر مثل مرجان ها اين است كه مرجان ها سلول هاي حاوي كلروپلاست را در بدنشان ذخيره دارند و با استفاده از آن مقداري از غذايشان را مي سازند.

اينجا يك مشكل ديگر وجود دارد و آن اين است كه بالأخره كلروپلاست ها در طول فتوسنتزها كلروفيل ها را تمام مي كنند و به ذخيره تازه اي نياز دارند. اين ذخيره كلروفيل از كجا تأمين مي شود؟ يك ايده اين است كه موقعي كه جانوران كلروپلاست ها را جذب مي كنند، همراه آنها ذخيره مادام العمر كلروفيل را هم جذب مي كنند. اما اين در مورد حلزون دريايي صادق نيست. پيرس و همكارانش فهميده اند كه برخلاف جانوران ديگر، حلزون هاي دريايي خودشان مي توانند كلروفيل بسازند كه معنيش اين است كه آنها چيزي بيش از تنها كلروفيل را از جلبك دزديده اند.

درواقع داخل بدن تقريباً همه سلول هاي زنده ژن وجود دارد. ژن حكم دستورالعملي را دارد كه براساس آن موجود زنده مي تواند هرچه را كه به آن نياز دارد بسازد. يك گياه هم ژن هايي دارد كه به عنوان مثال حاوي راهنماهايي براي ساختن كلروفيل هستند. حلزون دريايي اي كه پيرس كشف كرده هم وقتي كلروفيل مورد نيازش تمام مي شود، مثل گياهان كلروفيل مي سازد.

بنابراين حلزون هاي دريايي تنها كلروپلاست هاي جلبك ها را نمي بلعند. بلكه راهنماهاي ژني آنها را هم مي پذيرند. به بيان ديگر حلزون هاي دريايي هماني مي شوند كه مي خورند.

نویسنده زهراضیائی فرد

نگاهي به منشا و چگونگي شيوع آنسفالوپاتي اسفنجي:

     دست كم از 200 سال پيش يك بيماري شگفت آور در گوسفندان به نام « اسكراپي» شناخته شده بود كه با زوال پيش رونده ي دستگاه عصبي مركزي همراه بود. اين بيماري گوسفندان 2 تا 5 ساله را گرفتار مي كند و دوره ي پنهاني طولاني بين يك تا دو سال دارد.

     اولين علائم بيماري تغييرات رفتاري گوسفند مثل ناآرامي و بي قراري است، سپس حيوان دچار كاهش وزن و ضعف مي شود، در سر و گردن لرزش پيدا مي كند و هماهنگي عضلاني اش را از دست مي دهد و شروع به خاراندن بدنش با اشياء مي كند (scrape يعني ماليده شدن) و نام                جانوران مبتلا و اسفنجي شدن آن ها مشهود است، احتمال داده  مي شود استفاده از مرتع مشترك باعث انتقال بيماري بين حيوانات شود.

   در دهه ي 1920 دو عصب شناس آلماني هانس گر هارد كروتزفيلد و آلفونس ماريا جاكوب بيماري نادر كشنده ي تحليل برنده ي مغزي را در انسان توصيف كردند. اين بيماري مردان و زنان را به نسبت مساوي درحدود60 سالگي گرفتار مي كند، بيماران دچار علائم رواني و رفتاري مبهمي مي شدند كه پس از هفته ها و ماهها به زوال عقل پيش رونده منتهي مي شد و اغلب با حركات غير طبيعي بدن و اختلال ديد همراه بود. بيماري درمان پذير نبود و در كمتر از يك سال از شروع علائم به مرگ منتهي مي شد. كالبد شكافي اين بيماران نيز حفرات در مغز و اسفنجي شدن آنرا نشان مي داد و علت بيماري  نامعلوم بود. اين بيماري در انسان CJD (كروتز فيلد- جاكوب) نام دارد ( برگرفته از نام دو عصب شناس).

    علائم بيماري در انسان:

-  از بين رفتن حافظه

- ناپايداري احساسات به صورت طغيان هاي بي جا

 – عدم تعادل هنگام راه رفتن

-  ضعف

-   و طي يك سال تبديل به ديوانگي مي شود.

دوران نهفتگي بيماري در انسان 20 تا 40  سال مي باشد.

     درسال 1995 كارستون گابدشك با بيماري در كوهستانها ي شرقي بابواي گينه ي نو آشنا شد كه در ميان قبيله ي بوميان آنرا كورو به معني رعشه مي ناميدند. اولين علائم بيماري با درد مفاصل و سردرد شروع مي شد و به طور شاخص با از دست رفتن هماهنگي عضلات، لرزش و زوال عقل ادامه مي يافت، بيماري پس از شروع علائم مداوما پيشرفت مي كرد و دو سال پس از شروع علائم مرگ بيمار را باعث مي شد. كالبد شكافي اين بيماران هم اسفنجي شدن مغز را نشان مي داد.

   گابدشك با كالبدشكافي افراد فوت شده توانست ثابت كند كه بيماري ماهيت عفوني و مسري دارد. بيماري به علت مراسم آدم خواري كه جزئي از مراسم سوگواري بود بين انسان ها انتقال مي يافت، از آنجايي كه زنان و كودكان در اين مراسم مغز متوفي را مي خوردند و عامل عفوني ناشناس در مغز قرار داشت، بيماري بيشتر آنها را مبتلا مي كرد.

نكته ي عجيب در انتقال تجربي بيماري به حيوانات اين بود كه عامل عفوني اسرار آميز در مقابل تابش اشعه ي ماوراء بنفش ( كه اسيدهاي نوكلئيك را متلاشي مي كند) مقاوم بود و تنها با عواملي كه پروتئين ها را تجزيه مي كند غير فعال مي شد. گابدشك معتقد بود عامل اين بيماري، ويروسي با عمل تدريجي و كند است كه شايد توانايي نهفته ماندن در بدن بيمار براي مدت طولاني را دارد.

    در سال 1982 استانلي بروسز استاد عصب شناسي و بيوشيمي دانشگاه كاليفرنيا ي سان فرانسيسكو ادعا كرد عامل بيماري را جدا كرده است. او مدعي شد عامل بيماريزا كه او آنرا پريون مي ناميد با ساير عوامل بيماريزا مانند باكتري يا ويروس متفاوت است زيرا تنها از پروتئين تشكيل شده و فاقد ماده ي ژنتيك است.

  پريون ها واقعا چه هستند؟

    پريون كوتاه شده ي عبارت « ذره ي پروتئيني مسري » است وعامل عفوني كوچكتر از ويروس است، پريون خود الگويي براي تكثير خودش است و عامل بيماري جنون گاوي(BSE)، اسكراپي(Scrapie ) در گوسفند و بيماري مغزي CJD وKURU در انسان مي باشد.

    پروتئين پريوني را با علامت اختصاري prp نشان مي دهند. در غشاي اغلب سلول هاي پستانداران به خصوص انواع مغزي پروتئين پريوني ديده شده است. از اين رو پروتئين هاي  طبيعي و غير بيماريزا را به صورت prp^cنشان مي دهند و انواع بيماريزا ي پريون را به صورت prp^sc نشان  مي دهند.پريون طبيعي و نوع بيماريزا از لحاظ ساختماني با يكديگر تفاوت دارند. پريون طبيعي واجد چهار مارپيچ آلفا در ساختمانش است در حاليكه در نوع بيماريزا دو مار پيچ آلفا به چهار زنجيره ي بتا تبديل شده است. اين تغيير شكل ممكن است به علت جهش در ژن هاي كد كننده ي پروتئين طبيعي در بدن باشد يا به علت ورود پريون از طريق عفونت به وجود آيد.

    پريون غير طبيعي نسبت به عمل آنزيم پروتئاز سلول مقاوم است بنابراين در مجموع تجمع پريونها در سلولهاي عصبي  رخ مي دهد و پس از پليمريزه شدن تشكيل فيبريل هايي را مي دهند كه نهايتا باعث تخريب سلول هاي عصبي مي شود.

    انتقال پريون ها به مغز از طريق اكسون سلول هاي عصبي رخ مي دهد، راه ديگر انتقال احتمالا از راه خون و از راه سلول هاي ايمني است.

نكته ي مهم اينكه پريون ها باعث بروز واكنش التهابي از طريق دستگاه ايمني نمي شوند، چرا كه از لحاظ تركيب شيميايي مشابه پروتئين هاي طبيعي در بدن هستند و تنها شكل فضايي متفاوتي دارند بنابراين خودي محسوب مي شوند.

   پريونها نسبت به دماي بالا(حدود 90 درجه ي سانتيگراد) و اشعه هايي كه ويروس ها را غير فعال مي كند مقاوم هستند و نسبت به عوامل دناتوره كننده نظير اوره و فنل حساس هستند.

پريون هاي

   امروزه مي دانيم كه پريون ها در بسياري (و شايد همه ي) گياهان و جانوران موجودند، از اين لحاظ دانشمندان استدلال مي كنند كه اين پروتئين ها ي تغيير شكل يافته بايد نوعي امتياز تكاملي را به ميزبان خود عطا كنند. اين نظر در بررسيي كه در مورد نوع حاصي از خزه كه كف جنگل را مي پوشاند ثابت شده است. به طور طبيعي ويروس هاي بيماريزا درخزه مي توانند از بخش آلوده ي خزه به بخش غير آلوده انتقال يابند، اما پريون ها يي از خزه هاي آلوده به ويروس كشف شد كه ظاهرا به نواحي محيطي خزه هاي غير آلوده به ويروس مهاجرت مي كنند، اين       پريون ها باعث مرگ سلول هاي خزه در بخش هاي محيطي مي شوند و به اين ترتيب سدي از سلول هاي مرده بوجود مي آورند كه مانع آلودگي بقيه بخش هاي خزه با ويروس ها مي شود، زيرا ويروس ها نمي توانند از اين سد عبور كنند.

   پريون ها همچنين به طور نظري به حافظه و فرايند تمايز سلولي (كه طي آن سلول هاي پايه اي به سلول هاي تخصصي بدل مي شوند) ارتباط دارند.

   درپژوهشي كه گروهي از دانشمندان دانشگاه كلمبيا درنيويورك انجام دادند نشان داده شد يك پروتئين پريوني به نام CPEB  ممكن است به حفظ خاطرات در سلول هاي عصبي كمك كند. CPEB پروتئيني است كه در محل اتصالات سلول هاي عصبي يا در سيناپس هاي بين سلول هاي عصبي قرار دارد .

زيرنويس ها:

1-scrapie

2-CREUTZ FELDT

3-JAKOB

4-kuru

5-prion

6-Denaturant factors

منابع:

1- زيست شناسي سلولي مولكولي-مولفان: مريم خالصي-رضا يوسفي-دكتربهروز شاهسون بهبودي(سنجش تكميلي مدرس)

2-Natur.30Dec2003 / Britanica Encyclopedia

3-http://en.wikipedia.org

4-www.Ordalan.id.ir/veterinary/p2

محققان واحد تحقیقات بالین دانشگاه Leicester یک مسیر اصلی برای از بین رفتن سلول های عصبی در موش های مبتلا به بیماری های دژنراتیو پیدا کردند. این محققان توانستند با مسدود کردن این مسیر، جلوی مرگ سلول های عصبی موش ها را گرفته و مدت زندگی آن ها را افزایش دهند.

در بیماری های نورودژنراتیو انسان مثل آلزایمر، پارکینسون و جنون گاوی ، پروتئین های سلول های عصبی به طریقه ی ای نادرست پیچ و تاب می خورند و این امر باعث شکل غیر طبیعی این پروتئین ها می شود. این پروتئین های معیوب باعث تشکیل پلاگ ها در بیماری آلزایمر و اجسام لوی در بیماری پارکینسون می شوند.

محققان در روی موش هایی تحقیق کردند که مبتلا به بیماری های نورودژنراتیو ایجاد شده با پریون ها بودند. این نوع موش ها به عنوان بهترین مدل مطالعاتی برای بیماری های نورودژنراتیو انسان به شمار می روند.

این دانشممدان پی بردند ساخته شدن تعداد زیادی پروتئین های معیوب در یک سلول، طی یک واکنش دفاعی، باعث متوقف شدن ساختن پروتئین های جدید در آن سلول می شود. زمانی که شرایط به حالت عادی برگردد، پروتئین سازی دوباره از سر گرفته خواهد شد ولی چون پروتئین های جدید نیز مجددا به شکل معیوب در میآیند بهمین دلیل این اتفاق رخ نمی دهد. این اتفاق باعث مرگ سلول های عصبی می شود چرا که پروتئین های مورد نیاز این سلول ها ساخته نمی شوند.

محققان توانستند با تزریق یک پروتئین خاص به درون این سلول ها، روند پروتئین سازی را فعال کرده و نیز از بد پیچ و تاب خوردن پروتئین های تازه ساخته شده جلوگیری کنند. این بررسی ها نشان داد کار روی مسیر غیر فعال شدن سنتز پروتئین در سلول های عصبی می تواند راه های مناسبی برای درمان بیماری هایی چون پارکینسون و آلزایمر پیش روی مان قرار دهد. 

پروفسور گیووانا مالوچی محقق ارشد این پروژه می گوید: جالب است که در بیشتر بیماری های نورودژنراتیو با پروتئین های پریون مانندی سر و کار داریم که به اشتباه پیچ و تاب خورده و معیوب شده اند.  ما توانستیم مسیر ساخته شدن این پروتئین ها را دستکاری کنیم و این می تواند شروع مسیری برای درمان این بیماری ها باشد. به جای مبارزه با پروتئین ها معیوب، اگر مسیر ساخته شدن پروتئین های معیوب را متوقف کنیم، می توانیم به دست یافت های بزرگی برسیم.

پروفسور hugh perry یکی دیگر از محققان این پروژه می گوید: بیماری های نورودژنراتیو مثل آلزایمر و پارکینسون بیماری های آزار دهنده و غیر قابل درمانی هستند که امروزه نزدیک به 7 میلیون نفر در اروپا با آن ها دست و پنجه نرم می کنند. مطالعات نشان می دهد به دلیل کنترل زاد و ولد و پیر تر شدن جامعه، این آمار در هر 20 سال آینده، دو برابر خواهد شد.  ما معتقدیم مطالعاتی مثل این پروژه که بر روی مبانی و پایه های ایجاتد این نوع بیماری های انجام می شوند، برای دست یافتن به درمان مناسب، ضروری هستند. فهمیدن راه هایی که منجر به مرگ سلول های عصبی می شود، برای جلوگیری از این اتفاق ضروری است.

منبع: sciencedaily

مترجم: رضا نصیرپور

به گزارش ستاره نیوز، همه ما دوست داریم بدانیم سالی که پیش رو داریم برای ما چگونه سالی خواهد بود و با هزاران بیم و امید به آینده می اندیشیم. حالا که زمان زیادی به آغاز سال 1394 هجری شمسی باقی نمانده است بد نیست نگاهی به طالع بینی خودتان بر اساس سال تولدتان بیندازید و ببینید در سالی که می آید چه چیزهایی در انتظار شما هستند. البته فراموش نکنید که تمام این ها تنها جنبه سرگرمی دارند و تقدیر و سرنوشت هرکسی در ابتدا به تقدیر الهی و سپس به تلاش و کوششی که خودش می کند بستگی دارد. خواندن این مطالب تنها می تواند به عنوان راهنمایی برای شما عمل کند که به شما بگوید به چه چیزهایی توجه بیشتری داشته باشید.
 

تغییرات اساسی ممکن است در این سال برای شما صورت بگیرند. در ابتدا ممکن است به نظر بیاید که موانع زیادی در سر راهتان وجود دارند، اما نگران نباشید، در آخر از پس همه آنها برخواهید آمد. با افراد مهمی آشنا خواهید شد که در زمان سختی ها به شما کمک می کنند، در تماس گرفتن با آنها درنگ نکنید. با وجود این که محیط اطرافتان به طور دائم در حال تغییر است، تا زمانی که آرامش خود را حفظ کرده و به حرکت ادامه دهید، طوفان را به راحتی پشت سر خواهید گذاشت. به نفعتان است که زیاد جلب توجه نکنید ، چرا که ممکن است انرژی های منفی ناخواسته را نیز به زندگی خود دعوت کنید.
 

امسال برای متولدین سال گاو سال بینظیری نخواهد بود و در خیلی از زمینه ها ممکن است با مشکل مواجه شوید. اما روحیه خود را حفظ کرده و با دقت تصمیم گیری کنید. امسال را باید با قدم های کوچک ولی با ثبات و پشتکار به راهتان ادامه دهید. در رابطه با پست هایی که در شبکه های اجتماعی می گذارید دقت داشته باشید، زیرا ممکن است برای شما درگیری به همراه داشته باشد. به شرط این که پایتان را به اندازه گلیمتان بلند کنید و دید مثبتی داشته باشید می توانید این سال را بدون مشکل پشت سر بگذارید.
 

امسال یک رویکرد محافظه کارانه برای شما ثبات به همراه خواهد داشت. زیاد جاه طلب نباشید. قدم به قدم جلو بروید و محصول تلاشتان را جمع آوری کنید. اگر کارها آن طور که می خواهید پیش نرفتند به دید مثبت به آنها نگاه کرده و به عنوان درس و تجربه از آنها یاد کنید. از غیبت کردن شدیدا دوری کنید، چرا که دعواهای ناخوشایندی برای شما به همراه خواهد داشت. اگر کسی رازی را با شما در میان گذاشت، سعی کنید رازدار باشید و ذهن خودتان را زیاد درگیر آن نکنید.
 

تمام چیزهای خوب در راه هستند! ستاره اقبال شما خواهد درخشید! احساس قدرت و اعتماد به نفس خواهید کرد و این احساس منجر به نظم و اراده شما برای رسیدن به هرچیزی که بخواهید خواهد شد. با این حال به خاطر داشته باشید که تحت هر شرایطی با منطق و آرامش رفتار کنید. تنها با یک ذهن آرام می توانید نقشه ها و برنامه هایتان را بدون هیچ مشکلی به مرحله اجرا در آورید. سعی کنید در هر دعوایی بی طرف باقی بمانید و درگیر هیچ بحثی نشوید.
 

به گزارش گروه اخبار علمی ایرنا و به نقل از ساینس، محققان یک رشته از باکتری های مفید روده انسان به نام لاکتوباسیلوس را به گونه ای مهندسی کرده اند که عملکرد آن مشابه هورمون GLP-1 می شود. این هورمون در پاسخ به غذا، انسولین ترشح می کند.

لاکتوباسیلوس پروبیوتیکی است که معمولا برای پیشگیری و درمان اسهال، سندرم روده تحریک پذیر و برخی از بیماری های پوستی استفاده می شود.

نتایج اولیه این آزمایش روی موش های دیابتی موفقیت آمیز بوده است و تحقیقات نشان می دهد که این باکتری میزان قند خون را ۳۰ درصد کاهش می دهد.

محققان معتقدند که این باکتری سلول های اپیتلیال روده را به سلول هایی تبدیل می کند که عملکردشان مشابه سلول های بتای پانکراس است. هورمون انسولین از سلول های بتا ترشح می شوند.

محققان در تلاشند تا باکتری های مفید روده را در قالب یک قرص پروبیوتیک برای درمان بیماران دیابتی تولید کنند.

دیابت به دلیل ناتوانی لوزالمعده در ترشح هورمون انسولین، یا اختلال در پاسخ سلول ها به این هورمون و یا به هر دو دلیل بوجود می آید. در این بیماری معمولا قند خون به طور معمول بیش از حد نرمال است. سکته مغزی، سکته قلبی و آسیب های عصبی از مهمترین عوارض دیابت هستند.

در حال حاضر بیش از ۲۹ میلیون نفر در آمریکا به دیابت مبتلا هستند و این بیماری هفتمین عامل مرگ و میر در ایالات متحده محسوب می شود.

نتایج این تحقیقات در نشریه Diabetes منتشر شده است.

هدا کشمیری دانشجوی دکتری مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران گفت: علت اصلی بدخیم بودن سرطان‌ها و مرگبار بودن آن‌ها تشخیص دیر هنگام بیماری است. بنابراین تشخیص دقیق و زود هنگام سرطان‌ها، به خصوص زمانی که بیماری هنوز ایجاد علامت نکرده، از اهمیت ویژه ایی برخوردار است. از این رو موسسه ملی سرطان آمریکا که از موسسات پیشرو در زمینه درمان سرطان است هدف اصلی خود را در سال ۲۰۱۵، تشخیص زود هنگام سرطان قرار داده است.

وی افزود: در سالهای اخیر توجه ویژه ایی به پلاسمای خون، پروتئین‌ها ی موجود در آن به عنوان اصلیترین مرجع تشخیص و پیگیری بالینی در طیف وسیعی از بیماری‌ها شده است. کالری متری روشی تفاضلی (Differential Scanning Calorimetry) به عنوان یکی از انواع روش‌های تجزیه حرارتی است که در شیمی کاربرد فراوان دارد و برای تعیین مقدار ظرفیت حرارتی و همچنین تغییرات انرژی که در طی تغییرات پروتئین‌ها و یا بیو مارکر‌ها در طی بیماری صورت می‌گیرد را مشخص می‌نماید.

کشمیری با اشاره به کاربرد DSC در تشخیص بالینی و پایش سلامت گفت: ترموگرام بدست آمده در مورد افراد سالم در مقایسه با ترموگرام بیماران متفاوت است، از طرفی پروفایل حرارتی بیماری‌ها و سرطان‌ها در مراحل و شدت‌های مختلف، شکل‌های متفاوت و منحصر به فردی از خود را نشان می‌دهند. که از نتایج بدست آمده از آن می‌توان در تشخیص اولیه و زود هنگام بیماری‌ها بهره برد. این تکنولوژی نوین تا کنون بر روی طیف وسیعی از بیماری‌های خودایمنی و سرطان‌ها مورد ارزیابی قرار گرفته است که نتایج آن در خور توجه می‌باشد.